Bij een voorhuidontsteking is de huid (aan de binnenkant) van de voorhuid ontstoken door een bacteriële infectie.
Door deze ontsteking scheidt de voorhuid etter af, die als gele of groene druppels zichtbaar zijn doordat ze aan de voorhuid hangen of doordat de hond dit soort druppels in huis verliest en een spoor van vlekken verspreidt.
Welke dieren krijgen een voorhuidontsteking?
Niet-gecastreerde reuen kunnen gemakkelijk een voorhuidontsteking krijgen.
Gestimuleerd door hun geslachtshormonen schachten niet-gecastreerde reuen regelmatig hun penis uit, waarna bacteriën vanuit de buitenwereld in de voorhuid terecht komen en een bacteriële infectie veroorzaken.
In veel gevallen moeten deze bacteriën door het lichaam bestreden worden, waarna de bacteriële infectie een bacteriële ontsteking wordt.
Reuen die een voorhuidontsteking zullen krijgen, krijgen dit meestal al op jonge leeftijd, namelijk zodra ze seksueel actief beginnen te worden, meestal op een leeftijd van ½ tot 1 jaar.
Eenmaal een voorhuidontsteking betekent helaas meestal altijd een voorhuidontsteking, tenzij castratie plaatsvindt.
Wat is er te doen tegen een voorhuidontsteking?
Indien een dier bovengenoemde symptomen heeft, onderzoekt de dierenarts de hond om te controleren of er behalve de geslachtshormonen eventueel andere oorzaken zijn aan te wijzen, zoals vormafwijkingen of gezwellen van penis of voorhuid.
Indien dit niet zo is, is er sprake van een ongecompliceerde voorhuidontsteking.
Therapeutisch zijn er een aantal mogelijkheden.
De voorhuid regelmatig reinigen en desinfecteren door middel van een voorhuidcleaner. Deze lokale behandeling kan eventueel ondersteund worden door middel van een antibioticum kuur.
De stimulatie door geslachtshormonen wegnemen door castratie. Bij ongecompliceerde voorhuidontstekingen is dit vaak de enige definitieve oplossing.
Wat zijn de gevolgen van een castratie voor mijn hond?
Allereerst adviseren wij een castratie uitsluitend als daar een lichamelijke oorzaak voor is zoals een hardnekkige voorhuidontsteking of een prostaatprobleem.
Ook bij bepaalde gedragsproblemen kan castratie, naast gedragstherapie, door de gedragstherapeute of de dierenarts geadviseerd worden.
Zonder dit soort aanleidingen is castratie niet nodig en eigenlijk ook niet wenselijk, aangezien het dan om onnodig ingrijpen in het lichaam van het dier zou gaan.
Mogelijk gevolgen van castratie zijn:
De stofwisseling past zich iets aan, terwijl de meeste reuen na castratie duidelijk hongeriger worden en soms zelfs geobsedeerd door eten lijken.
Indien u dezelfde hoeveelheden en soort voedsel zou blijven verstrekken als vóór de operatie, zou de reu te zwaar kunnen worden.
U kunt dit eenvoudig oplossen door na de operatie nog ¾ van het dagrantsoen van vóór de operatie te geven, maar meestal is het beter te aanvaarden voor de hond als voortaan een voeding gegeven zal worden die meer vezels en minder calorieën bevat.
U kunt gerust gekookte groenten naar believen bij de voeding voegen zodat de hond een meer “gevuld” gevoel heeft.
De hond zal minder gemotiveerd worden in gedragingen die voor een groot gedeelte door zijn geslachtshormonen ingegeven worden, zoals weglopen van huis als er een loopse teef in de buurt is, of het aangaan van dominantieconflicten met andere reuen.
Dit kan ook inhouden dat de hond over de gehele linie rustiger wordt.
